Muslim Moralists’ Contributions to Moderation Theory in Ethics

Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor of Philosophy, Faculty of Humanities, University of Zanjan, Zanjan, Iran.

2 Assistant Professor, Department of English Language and Literature, University of Zanjan, Zanjan, Iran.

Abstract

Originally introduced by Plato and Aristotle, Moderation Theory in Ethics is the most prevalent theory of ethics among Islamic scholars. Moderation Theory suggests that every virtue or excellence of character lies in the mean between two vices: excess or defect. Every ethical virtue comes from moderation in actions or emotions and every ethical vice comes from excess or defect. This paper suggests that while Islamic scholars have been influenced by this doctrine, they have also developed and re-conceptualized it in innovative ways. Kindī, Miskawayh, Avicenna, Rāghib Isfahānī, Nasīr al-Dīn Ṭusī, and others are among the Islamic contributors to the subject. Some of their innovations in this theory are as follows: bringing together Aristotle's doctrine of the mean with Plato's psychology (by Kindī), dividing virtues into four higher genuses, dividing vices into eight higher genuses, setting various kinds of vices and virtues under these higher genuses (by Miskawayh), adding the vice qualitative criteria to Aristotle's vice quantitative criteria (excess and defect) (by Ṭusī), dividing various conceptualizations of justice (by Avicenna), adding religious and mystical virtues into the existing list of virtues (by Rāghib Isfahānī), and proposing a comprehensive model for curing diseases of the soul. This paper seeks to establish the main contributions of these Muslim scholars to Moderation Theory and elaborate on this theory’s evolution within the Islamic world.

Keywords

Article Title [Persian]

نوآوری های فیلسوفان مسلمان در نظریه اعتدال در اخلاق

Authors [Persian]

  • حسین اترک 1
  • رباب خسروی 2
1 دانشیار فلسفه، گروه فلسفه، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
2 استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
Abstract [Persian]

نظریه اعتدال در اخلاق که در اصل توسط افلاطون و ارسطو در یونان باستان طرح شده است، بیشترین رواج را در میان حکمای اسلامی داشته است. طبق نظریه اعتدال، هر فضیلت در حد وسط میان دو رذیلت افراط و تفریط قرار دارد. هر فضیلت اخلاقی ناشی از اعتدال و میانه‌روی در اعمال و عواطف و هر رذیلت اخلاقی ناشی از افراط یا تفریط در آنهاست. ایدة اصلی این مقاله آن است که گرچه حکمای اسلامی در اخلاق تحت تأثیر این نظریه یونانی بوده‌اند، ولی نوآوری‌های زیادی نیز در آن ایجاد کرده‌اند. کندی، مسکویه، ابن سینا، راغب اصفهانی، خواجه نصیرالدین طوسی بیشترین نوآوری‌ها را در این نظریه داشته‌اند. برخی از این ابتکارات عبارتند از: ادغام نظریه حدوسط ارسطو و نفس شناسی افلاطون توسط کندی، تقسیم فضایل و رذایل اخلاقی به اجناس عالی و انواع مندرج تحت آنها توسط مسکویه، افزودن معیار کیفی انحراف از حد وسط به معیارهای کیفی ارسطو (افراط و تفریط) توسط خواجه نصیر طوسی، تبیین معنای مختلف برای فضیلت عدالت توسط ابن سینا، افزودن فضایل دینی و عرفانی به فضایل اخلاقی توسط راغب اصفهانی و ارائة روش جامعی برای درمان رذایل اخلاقی. این مقاله تلاش دارد تا ضمن بیان نوآوری‌های حکیمان مسلمان در نظریه اعتدال، سیر تطور این نظریه در جهان اسلام را نشان دهد.

Keywords [Persian]

  • اخلاق اسلامی
  • نظریه اعتدال
  • حد وسط
  • فضایل
  • رذایل

References

References
Adamson, Peter. (2006). “Al-Kindī”. First published Fri Dec 1; substantive revision Tue Mar 17, 2015. InThe Stanford Encyclopedia of Philosophy.
Aḥmadpūr, Mahdī, et al. (1386). Kitāb Shinākht-i ʾAkhlāq-i Islāmī (Islamic Ethics Bibliography). Islamic Cultures Research Center.
Aristotle. (2009). Nicomachean Ethics. Trans. David Ross. Revised with an Introduction and Notes by Lesley Brown. Oxford University Press.
Avicenna. (1998a). Risālat fī al-ʾAkhlāq (An Essay on Ethics). In al-Madhhab al-Tarbawī ʿinda Ibn Sīnā min khilāl Falsafatihi al-ʿAmalīya. By ʿAbd al-ʾAmīr, Z. Shams al-Din, al-Shirkah al-Alamiyah lil-Kitab Publications.
Avicenna. (1998b). Risālat fi Al-Birr wa Al-ʾIthm (An Essay on Benevolence and Sin). In al-Madhhab al-tarbawī inda ibn Sīnā min khilāl falsafatihi al-amalīyah. By Abd al-Amir, Z. Shams al-Din. al-Sherkah al-Alamiyah lil-Kitab Publications.
Avicenna. (2004). Risālat fi Al-Nafs (An Essay on the Soul). Introduction and Annotations by Mūsā ʿAmīd. Avicenna University and the Association for Cultural Credits Publications.
Copleston, Fredrick. (1993). A History of Philosophy, Greece and Rome. New York: Published by Doubleday.
Davānī, Jalāl al-Dīn. (2012). Akhlāq-i Jalālī (Jalālian Ethics). Masood Arānī (ed.). Tehran: Iṭṭelāʿāt Publications.
Fānī Kashmīrī, Muḥsen. (1982). Akhlāq-i ʼĀlam Ārā (Ālam Ārā Ethics). Islam Abad: The Centre for Persian Studies in Iran and Pakistan.
Ghazālī, Muḥammad. (1989). Mīzān al-ʿAmal. Beirut: Dār al-Kutub ʿIlmīyya.
Ghazālī, Muḥammad. (2004). ʾIhyā al-ʿŪlūm al-Dīn (The Revival of Sciences of the Religion). Beirut: Dār wu maktabah ah-Hilal. First Edition.
Gutas, Dimitri. (2016).Ibn Sina [Avicenna]. InThe Stanford Encyclopedia of Philosophy, First published Thu Sep 1, available at: https://plato.stanford.edu/entries/ibn-sina/
Kindī, Yaqub Ibn Ishāq. (1369 A.H.) Fī Hudūd Al-ʾAshyāʾ wa Rūsūmihā (On Definitions and Descriptions of Things). In al-Rasāil al-Kindī Falsafiyyah. Research by Mohammad ʿAbd al-Hādī Aburidah. Dār al-Fikr al-ʿArabī Publication.
Majlisī, Muḥammad Taqī. (1403 A.H.). Bīhār al-ʾAnwār. Beirut: Published by al-Wafā Institution Publications, Vol. 21.
Miskawayh, ʾAbū ʾAlī. (1426 A.H.). Tahdhīb al-ʾAkhlāq. Qom: Zāhedī Publications.
Plato. 1968. The Republic of Plato. Trans. and Interpreted by Allan Bloom. Second Edition. Basic Books Publications.
Qurān (Korān). Trans. Abdullah Yusuf Ali From a version revised by the Presidency of Islamic Researches, IFTA, Call and Guidance. Published and Printed by the King Fahd Holy Qurān Printing Complex in 1987. Formatting by William B. Brown.
Rāghib Isfahānī. (2007). al-Dharīʿah ʾilā Makārim al-Sharīʿa (The Book of Means to the Noble Qualities of the Law). Cairo: Dār al-ʾIslām Publications. First Edition.
Tamīmī Āmudī, ʿAbd al-Waḥid bin Muḥammad (Compiler). (1420 A.H.). Ghurar al-Ḥikam wa Durar al-Kalim. Research by Mustafa and Hussein Dirāyatī. Daftar Tablīghat Islamī Publication.
Ṭusī, Khāwaja Nasīr al-Dīn. (1413 A.H.). Akhlāq-i Nāserī (Naserian Ethics). Qom: Ilmiyyah Islamiyah Publications.
ʾUrmavī, Serāj al-Dīn Maḥmūd. (1972). Laṭāʾʼif al-Ḥikma. Tehran: Iranian Foundation of Culture Publications.
 

Files

History

  • Receive Date: 22 September 2020
  • Revise Date: 30 October 2020
  • Accept Date: 30 October 2020

Share

How to cite

Statistics