Document Type : Original Article
Author
Assistant Professor, Faculty of Humanities, University of Zanjan, Zanjan, Iran.
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
Author [Persian]
شناختِ خود، سودمندترین و راهبریترین و پیشفرض هر فعالیت اخلاقی و انسانی محسوب میشود. فراخوانِ امام علی(ع)به معرفتِ نفس در واقع به مثابهی دعوتِ اخلاقی بوده و از این طریق اصل مهمی را در محاسبهی نفس و خودسنجشی معرفی می-کنند:« تقدم حسابرسی درونی و شخصی بر حسابرسی اغیار وناقدانِ بیرونی». فایدهی راهبردی این همبستگی، مواجههی هوشمندانه و هوشیارانه در روابطِ چهارگانه درونفردی، بینِفردی، برونفردی و قدسی است که اولین رابطه، بنیان و اساس سایر روابط محسوب شده و زیستِ اخلاقی و غیر اخلاقی منوط به ماهیت و کم و کیف این رابطه است.مراد امام(ع) از مواجهه-ی هوشمندانه، اعم از هوشِ شناختی، هیجانی و اخلاقی بوده و آن را پایه و اساس مدیریت بر خود در همهی شؤون فرد دانسته و راز و رمز کامیابی در زیست اخلاقی- انسانی را نتیجه رعایت آن می داند ودر پایان نتیجه میگیرد که با بیخبری از خود نمی-توان به زیستِ اخلاقی دست یافت و آن را ارتقاء داد. روش این نوشتار توصیفی- تحلیلی خواهد بود وخوانشِ اخلاقی از خودحسابگری را ارائه مینماید و در صدد بیانِ منطقی همبستگی متقابل خودشناسی با زیستِ اخلاقی است و تحققِ آن را در مقام ایجاد، تقویت، تصحیح ، ارتقاء و استمرار منوط به خودسنجشگری درونی میداند.
Keywords [Persian]